مرجان شیرمحمدی


مرجان شیرمحمدی، بازیگر و نویسندهٔ معاصر ایرانی است .او هم چنین همسر کارگردان مشهور بهروز افخمی است.وی ۴ فروردین ۱۳۵۲ به دنیا آمد. ازدواج او با بهروز افخمی دومین ازدواج وی می باشد و از ازدواج اول خود پسری به نام "ماکان" دارد.

از ۱۳۵۶ تا ۱۳۷۱ زیر نظر آیدین آغداشلو نقاشی را فراگرفت. در ۱۳۷۴ وارد کارگاه آزاد بازیگری شد و سپس به مدرسهٔ تئاتر سمندریان رفت. در ۱۳۷۵ وارد عرصهٔ بازیگری شد.

آز آثار سینمایی خانم شیرمحمدی می توان به :

 ۱۳۹۲ - آذر، شهدخت، پرویز و دیگران (بهروز افخمی)

 ۱۳۸۸ - سن پترزبورگ (طراح صحنه و لباس)

۱۳۸۴ - صحنه جرم، ورود ممنوع (ابراهیم شیبانی)

 ۱۳۸۲ - ملاقات با طوطی (علیرضا داودنژاد)

 ۱۳۷۹ - پر پرواز (خسرو معصومی)

 ۱۳۷۹ - مریم مقدس (شهریار بحرانی)

 ۱۳۷۶ - مرسدس (مسعود کیمیایی)

 ۱۳۷۵ - خانه‌به‌خانه (کیانوش عیاری)

 ۱۳۸۰ - مجموعهٔ داستان بعد از آن شب

 ۱۳۸۴ - یک جای امن اشاره نمود .

رای مجموعه داستان بعد از آن شب به همراه خانم میترا الیاتی (برای مادمازل کتی) برندهٔ جایزه بهترین مجموعه داستان اول را در دوره دوم جایزهٔ هوشنگ گلشیری به‌دست آورد.


[ بازدید : 113 ]

[ پنجشنبه 3 بهمن 1398 ] 1:03 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

تهمینه میلانی


تهمینه میلانی در سال ۱۳۳۹ در شهر تبریز به دنیا آمد. در دوران دبیرستان به تهران نقل مکان کرد و در دبیرستانهای شرف و مرجان به ادامه تحصیل پرداخت. سال ۱۳۵۷ در رشته برق دانشگاه تبریز قبول شد. هم‌زمان با پیروزی انقلاب و بسته شدن دانشگاه‌ها به تهران بازگشت و در رشته معماری دانشگاه علم و صنعت مشغول به تحصیل گردید.

با بسته شدن دانشگاه‌ها حضور در جلسات شعرخوانی، نمایش فیلم و از فعالیت‌هایی این قبیل را برگزید. در یکی از این جلسات بود که با مسعود کیمیایی آشنا گردید و توانست نظر موافق او را در دستیاری وی در کارگاه آزاد فیلم جلب نماید. بسیار جوان بود که به عنوان اولین تجربه سینمائی به عنوان منشی صحنه فیلم خط قرمز برگزیده شد.

با باز شدن دانشگاه‌ها در کنار کار در کارگاه آزاد فیلم به ادامه تحصیل پرداخت. او که به آرامی به کار در سینما آشنا می‌گردید شروع به نوشتن فیلمنامه (اگر فردا بیاید، دوستت دارم مادر، عشق و مرگ و …) و کار در دیگر فیلمها (ای ایران، جهیزیه‌ای برای رباب، دل نمک و …) کرد.

اولین فیلم او بچه‌های طلاق جایزه بهترین فیلم اول را در جشنواره فجر برد و جایزه نقدی آن به او کمک کرد که مجدداً به همراه رضا بانکی و مهدی احمدی فیلم افسانه آه را بسازد. پس از شکست تجاری این فیلم، فیلم کمدی دیگه چه خبر با بازی ماهایا پطروسیان را ساخت. فیلمی که بسیار پرفروش شد. در سال ۱۳۷۶ و با ایجاد فضای باز سیاسی پس از انتخابات دوم خرداد ریاست جمهوری میلانی فیلم دو زن را ساخت.

به خاطر ساخت این فیلم، میلانی جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم فجر را برد و نامزد جایزه بهترین کارگردانی از همین جشنواره شد. میلانی که بارها در مصاحبه‌هایش تاکید کرده که یک فمینیست ایرانی است، پس از موفقیت فیلم «دو زن» فیلم‌های نیمه پنهان و واکنش پنجم را هر سه با بازی نیکی کریمی ساخت. میلانی به خاطر ساخت این سه فیلم با واکنش‌های شدیداللحنی روبرو شد.

در سال ۱۳۷۹ پس از به نمایش درآمدن فیلم نیمه پنهان دستگیر شد. روزنامه‌ها ۴ جرم «اقدام علیه امنیت ملی، محاربه با خدا، همکاری با گروه¬های معاند و تشویش اذهان عمومی از طریق آثارهنری» را اتهامات وی اعلام کرده بودند اما خود او می‌گوید که هیچگاه تفهیم اتهام نشد. وی ۴ روز در انفرادی و ۴ روز در بند عمومی زندان اوین به سر برد و با دخترانی آشنا شد که بعدها زندگی آن‌ها را در فیلمی به نام «تسویه حساب» به تصویر کشید. میلانی پس از ۸ روز به دستور مقام معظم رهبری و رئیس‌جمهور وقت آقای محمد خاتمی از زندان آزاد شد و ۵ سال بعد تبرئه شد.

پس از فیلم‌های سه‌گانه میلانی با بازی نیکی کریمی، فیلم زن زیادی با بازی مریلا زارعی در سال ۱۳۸۳ به نمایش درآمد. این فیلم هم در ادامه حال و هوای فیلم‌های اخیر میلانی بود با واکنش سرد منتقدان مواجه شد اما به فروش خوبی دست پیدا کرد. در سال ۱۳۸۴ بر اساس کتاب «شفای کودک درون» اثر لوچیا کاپاکیونه فیلم آتش بس با بازی مهناز افشار و محمدرضا گلزار را ساخت. این فیلم که به بخش مسابقه سینمای ایران در جشنواره فیلم فجر راه نیافت، در سال ۱۳۸۵ اکران شد و رکورد فروش صد میلیون تومان در هفته اول را به جای گذاشت. پس از ساخت و اکران فیلم «آتش بس»، لوچیا کاپاکیونه، نویسنده کتاب «شفای کودک درون» با ارسال نامه‌ای به میلانی از او تشکر و قدردانی کرد.





[ بازدید : 50 ]

[ پنجشنبه 3 بهمن 1398 ] 1:00 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

مانی نوری


مانی نوری بازیگر، نویسنده و کارگردان سینمای ایران متولد دهم آبان ماه ۱۳۶۸ در تهران است . که از سن ۶ سالگی کار خود را با بازی در مجموعه قصه‌های تابه‌تا آغاز کرد. مجموعه قصه‌های تا به تا یا همان زیزیگولو از محبوبیت خاصی میان مردم برخوردار بود و امیر آقا جمالی (مانی نوری) از آنجا راه خود در سینما و تلویزیون ایران را آغاز کرد.

او کار خود را با بازی در سریالهای متفاوتی ادامه داد. در سریال خانه ما نقش پویا را ایفا کرد و برای بازی در آن نقش جایزه بهترین بازیگر نوجوان از شبکه ۳ را دریافت کرد. او بازی در تئاتر را با داوود رشیدی و نمایش نامه ریچارد ۳ آغاز کرد. در سینما نیز با بازی در فیلم مربای شیرین و عزیزم من کوک نیستم کارش را ادامه داد و از جشنواره فیلم اصفهان جایزه بهترین بازیگر را برای بازی در مربای شیرین دریافت کرد.

وی فارغ التحصیل رشته هنر،ادبیات و فلسفه از کانادا است.از سال ۱۳۸۵ تاکنون، وی به انجام پروژه‌های پرفورمنس، عکاسی ساختاری و ویدئوگرافی منظوری پرداخته‌است. از پروژه‌های مطرح وی در زمینه هنرهای مدرن می‌توان به پروژه مهاجرت=فشار (در کانادا)، تحریم حریم،خفه خون، قهوه خانه برسه، گرگ‌ها، بازی‌های جوانی، خودکشی و اشاره کرد.وی در بسیاری از پروژه‌ها از خود به عنوان یک وسیله استفاده کرده است، برخی از ایرانیان اهل هنر و دو منتقد اهل کانادا حرکت مانی نوری را تشبیه به بازی در فیلمها و نقش های متفاوت کردند و حضور او در همه گونه محافل ایرانی و شناخت خیلی از نظرات مردم در خارج از ایران را مثبت و رو به جلو برای آینده هنر و فرهنگ ایران توصیف کردند.


[ بازدید : 48 ]

[ پنجشنبه 3 بهمن 1398 ] 0:56 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

رضا فیاضی


ضا فیاضی بازیگر ، نویسنده ، صداپیشه ، کارگردان و مجری رادیو و تلویزیون کشورمان است که در سال ۱۳۳۲ در اهواز متولد شد . رضا فیاضی در معرفی خودش چنین می‌گوید : « اسم کاملم عبدالرضا فیاضی است که به مرور زمان شد رضا فیاضی . قبل از اینکه برایم شناسنامه بگیرند اسمم را ملی گذاشتند چون در دوران ملی‌شدن نفت به دنیا آمدم ، به همین خاطر ملی خطابم می‌کردند . پدرم فراموش کرده بود که فرزندی دارد ، در آن زمان به کارکنان شرکت نفت به خاطر ملی‌شدن نفت حق اولاد می‌دادند و به همین خاطر با یکی دو سال اختلاف شناسنامه دار شدم .

متولد اهواز هستم و در همان جا کار نمایش را زیر نظر استاد ارجمند و گران مایه ام آقای دکتر طباطبایی شروع کردم . ایشان دکترای دندانپزشکی داشت ، کارشناس فرهنگ و هنر بود و در دانشگاه اهواز تدریس می‌کرد . سال ۱۳۴۷ آغاز کار تئاتر ، فرهنگ و هنر آن زمان بود . قبل از آن به واسطه چند نفر از دوستانم با مدارس همکاری می‌کردم و در کار طنز بیشتر فعالیت داشتم . اولین نمایشی که بازی کردم به نام « در منطقه جنگی » اثر « یوجین اونیل» به کارگردانی دکتر طباطبایی بود . شهر اهواز یک سالن تئاتر داشت که آن هم متعلق به شهرداری بود . از این جهت در تنگنا بودیم . به همین خاطر با گروه دانشجویی که در کار تئاتر کودکان بودند ، سالن کوچکی را برای کارهای خودمان آماده کردیم و مردم استقبال خوبی از کارمان می‌کردند.

 من در مقطع دبیرستان در رشته برق تحصیل کردم . در آن زمان قانون این بود که کسانی که در رشته فنی تحصیل کرده بودند نمی‌توانستند در رشته هنرهای زیبا شرکت کنند و این قانون بعد از اتمام دوره سربازی لغو شد . به واسطه آقای دکتر طباطبایی آقای نصیریان ، بیضایی و جوانمرد من را می شناختند و این یکی از شانس هایی بود که در قبولی ام در دانشگاه تاثیر داشت . در دوران دانشجویی با معرفی آقای صدرالدین شجره وارد رادیو شدم و با نویسندگی در زمینه کودک و سپس بازیگری با برنامه « هادی و هدی» و « سفرهای فضایی آقای دانش یا کوچول » و « آدینه » همکاری داشتم که به خاطر استقبال شنوندگان به مدت طولانی پخش شد .

من در رادیو تجربه خوبی را کسب کردم که در عرصه بازیگری تصویر به من کمک کرد » . در سال ۱۳۵۵ در سریال « گلباران » به کارگردانی « رضا بابک » به ایفای نقش پرداخت . سپس در فیلم « چریکه تارا » ( بهرام بیضایی ) حضور پیدا کرد و در کنار بازیگری مدیریت صحنه را نیز عهده دار شد . فیاضی پس از آن به فعالیت در زمینه‌های مختلف هنری از جمله نویسندگی ، نمایش عروسکی و کارهای رادیویی پرداخت و در چندین برنامه تلویزیونی به عنوان مجری حضور پیدا کرد .

وی همچنین به عنوان عرب ایرانی به عنوان داور جشنواره شعر عربی در شادگان دعوت شد . رضا فیاضی علاوه بر کار کارگردانی و بازیگری تالیفاتی در شعر، نویسندگی داستان و خاطره نویسی دارد که از جمله تالیفات وی می‌توان به « ت مثل تئاتر ، بانوی نیلوفر ، بازیگر ، قصه‌های آسیه‌آباد » اشاره کرد .



[ بازدید : 60 ]

[ پنجشنبه 3 بهمن 1398 ] 0:54 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

محمود بصیری


بصیری در سال ۱۳۲۶ در شهرستان انار از توابع استان کرمان به دنیا آمد. نخستین کار او در تئاتر، بازی در نمایش «ترن شیکاگو» در سال ۱۳۴۳ در شهر تبریز بود. او فعالیت در سینما را از سال ۱۳۴۲ با نفش کوتاهی در فیلم «زنها فرشته‌اند» به کارگردانی «اسماعیل پورسعید» آغاز کرد و سپس فعالیت هنری اش را به عنوان بدلکار در برخی فیلمهای دیگر ادامه داد، از جمله در اثری از «آرامائیس آقامالیان» با نام «سه فراری».

او در این باره می‌گوید: «حرفه اصلی من مکانیکی بود و از طریق ارتباطاتی که در این حرفه به وجود می‌آید با حاج حسین گیل آشنا شدم. آن زمان یکی از کارگردان‌های سینما از حاج حسین خواسته بود برای نقشی، به اصطلاح خودشان یک «بچه پررو» به او معرفی کند. حاج حسین هم من را معرفی کرد. آن موقع من ۱۶ سال بیشتر نداشتم اما آن نقش را در کافه جوری بازی کردم که همه انگشت به دهان ماندند. اسم فیلم «زن‌ها فرشته‌اند» بود. البته صحنه بازی من را آن موقع وزارت فرهنگ و هنر از فیلم بیرون آورد چون عقیده داشتند جنبه بدآموزی دارد! من تا قبل از آن سابقه بازی در نقش سیاهی لشکر را داشتم اما این اولین نقش جدی من بود. من کارهای بدلکاری هم انجام می‌دادم و در خیلی از صحنه‌های ماشین سواری جای هنرپیشه‌هایی چون بیک‌ایمانوردی و سعید راد و... پشت فرمان می‌نشستم.

 در واقع هر وقت قرار بود در فیلمی ماشین چپ کنند، سراغ من می‌آمدند.».پس از ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، و به دلیل شباهت ظاهری‌اش به وی، محمود بصیری دیگر فرصت فعالیت در تلویزیون و سینما را نیافت. این مسئله در دیدار برخی هنرمندان با احمدی‌نژاد در مرداد ۱۳۹۱ مطرح شد و درخواست شد مشکل او حل شود.جلوگیری از بازیگری محمود بصیری تا سال ۱۳۹۳ ادامه داشته است.

کارهای سینمایی وی :

دارا و ندار (۱۳۷۸) کمیته مجازات (۱۳۷۷) شب روباه (۱۳۷۵) فصل پنجم (۱۳۷۵) روز دیدار (۱۳۷۴) الو!الو! من جوجوام (۱۳۷۳) حالا چه شود! (۱۳۷۳) شریک زندگی (۱۳۷۳) مهریه بی‌بی (۱۳۷۳) پاییز بلند (۱۳۷۲) چهارشنبه عزیز (۱۳۷۱) خسوف (۱۳۷۱) مجسمه (۱۳۷۱) مجنون (۱۳۶۹) دو سرنوشت (۱۳۶۸) مادر (۱۳۶۸) ارثیه (۱۳۶۷) زرد قناری (۱۳۶۷) گراند سینما (۱۳۶۷) جمیل (۱۳۶۶) دستفروش (اپیزود اول و دوم) (۱۳۶۵) گل‌های داوودی (۱۳۶۳) دادشاه (۱۳۶۲) از فریاد تا ترور (۱۳۵۹) طلوع انفجار (۱۳۵۹) ماجراهای علاءالدین و چراغ جادو (۱۳۵۷) سوته‌دلان (۱۳۵۶) شارلوت به بازارچه می‌آید (۱۳۵۶) مرثیه (۱۳۵۶) خشم و خون (۱۳۵۳) خروس (۱۳۵۲) مردی در طوفان (۱۳۵۱) پل (۱۳۵۰) زنها فرشته‌اند (۱۳۴۲) .

از جمله کارهای تلویزیونی ایشان می توان به هزاردستان آرایشگاه زیبا کتابفروشی هدهد قصه های تا به تا بدون شرح هتل تهران۱۱ اشاره نمود .





[ بازدید : 92 ]

[ پنجشنبه 3 بهمن 1398 ] 0:49 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

لیلی رشیدی


لیلی رشیدی بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون ایران متولد ۱۳۵۲ در تهران می باشد .وی فرزند داوود رشیدی و احترام برومند است. او با سریال تلویزیونی زی زی گولو که برای کودکان ساخته شده بود در جامعه هنری ایران شناخته شد. وی فارغ‌التحصیل مترجمی زبان فرانسه است.

از جمله کارهای تئاتر وی به آمدیم، نبودید، رفتیم (۱۳۹۰) به کارگردانی رضا حداد اسکلیگ و بچه‌های پرواز (۱۳۹۱) به کارگردانی محمد عاقبتی پروفسور بوبوس ( ۱۳۸۹ ) به کارگردانی آتیلا پسیانی می توان اشاره کرد .

همچنین آثار فعالیت وی در سینما : ۱ - نوک برج (۱۳۸۴) ۲ - در به درها (۱۳۸۳) ۳ - مربای شیرین (۱۳۸۰) ۴ - دلشدگان (۱۳۷۰) و در تلویزیون علاوه بر قصه های تابه تا می توان از جزیره جادو (۱۳۸۲-۱۳۸۱) نام برد .




[ بازدید : 68 ]

[ پنجشنبه 3 بهمن 1398 ] 0:46 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

نرگس آبیار


نرگس آبیار نویسنده، کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینمای ایران است.وی متولد سال ۱۳۵۰ در شهر تهران و فارغ‌التحصیل رشته ادبیات است. وی از سال ۱۳۷۶ فعالیت داستان‌نویسی خود را در حوزه هنری آغاز کرد و تاکنون بیش از سی جلد کتاب از وی در غالب رمان و داستان به چاپ رسیده است.

او که نوشتن چهار فیلمنامه بلند سینمایی را نیز در کارنامه خود دارد از سال ۱۳۸۴ به ساخت فیلم‌های کوتاه و مستند روی آورد که نخستین تجربهٔ او بن‌بست مهربان، برنده بهترین فیلم کوتاه داستانی از جشنواره ستایش شد و دربخش مسابقه چند جشنواره بین‌المللی نیز به نمایش در آمد. وی تاکنون هفت فیلم داستانی و مستند و دو فیلم سینمایی را کارگردانی کرده است.

از جمله فیام های مستند و کوتاه وی :

بن‌بست مهربان (داستانی ۱۳۸۵) روایت یک داستان باورکردنی (داستانی ۱۳۸۶) یک روز پس از دهمین روز (مستند ۱۳۸۶)(برنده بهترین مستند جشنواره اسماعیلیه مصر- جایزه بزرگ جشنواره باتومی گرجستان[۱]- جایزه موفقیت سینمایی جشنواره آزا یونان- دیپلم افتخار از جشنواره ایوگانی ایتالیا- بهترین مستند همایش تصویر عاشورا و شرکت در سی و پنج جشنواره جهانی روز پایان (مستند ۱۳۸۷) (جایزه بهترین مستند نیمه بلند جشنواره سینما حقیقت - جایزه بهترین مستند جشنواره سوگواره‌های عاشورایی) مادرِشهر (مستند ۱۳۸۷) (جایزه بهترین فیلم وبهترین فیلمنامه نیمه بلند جشنواره ایثار یزد) ناسور (داستانی ۱۳۸۸) (جایزه بهترین فیلم کوتاه جشنواره دفاع مقدس- بهترین فیلم جشنواره سه دهه حضور- حضور در جشنواره پلانت فوکوس یونان و داکا بنگلادش) شیرپوشان (مستند ۱۳۸۹) (نامزد دریافت جایزه بهترین مستند جشنواره گراندآف لهستان) می باشد .

همچنین کتاب های وی :

رمان کوه روی شانه‌های درخت (۱۳۸۰) نشر شاهد رمان چشم سوم (۱۳۸۵) پرتو بیان مجموعه داستان اختر و روزهای تلواسه (۱۳۸۷) نشر تکا مجموعه داستان قصه زنی که همه اش یاس‌های فلسفی داشت (۱۳۸۰) نشر روزگار رمان نوجوان پسربچه کرم بدوش و خندق بلا (۱۳۸۷) نشر افق نه شب بود و نه روز (۱۳۸۷) نشر شاهد به کی میگن قهرمان (۱۳۸۸) سوره مهر داستان دو خط (۱۳۸۱) نشر پژوهه مجسمه نمکی (۱۳۸۴) انتشارات منادی تربیت رمان عروس آسمان (۱۳۷۹) دفتر نشر فرهنگ اسلامی روزی روزگاری (۱۳۸۴) نشر شباویز کودک برای شبنم چه اتفاقی افتاد (۱۳۸۳) سروش کودک داستان دو پنج (۱۳۸۶) نشر سفیر اردهال قهرمان قصه خل و چل (۱۳۸۷) نشر سفیر اردهال زندگی غمبار یک بت خوشبخت (۱۳۸۸) نشر سفیر اردهال بازآفرینی سلامان و ابسال (۱۳۸۸) نشر پیدایش بازآفرینی داستان‌های هزار و یک شب سه جلد (۱۳۸۹) نشر سفیر اردهال داستان زندگی یک قطره آب (۱۳۷۹)دفتر نشر فرهنگ اسلامی کودک زندگی نامه داستانی شکفتن بر هامون -(۱۳۹۰) نشر شاهد شعرهای یک ماهی سیاه آسمون جل-(۱۳۸۸) نشر سفیر اردهال افسانه چشمه لاغرمردنی (۱۳۸۷) نشر سفیر اردهال مجسمه‌ای که عاقبت به خیر شد (۱۳۹۰) سفیر اردهال بازآفرینی هزار و یک شب جلد ۴ و ۵ (۱۳۹۰) سفیر اردهال بازآفرینی هزار و یک شب پیدایش (۱۳۸۹) کسی که هیچ وقت گم نمی‌شود (۱۳۹۱) نشر شاهد ساعت مچی (۱۳۹۱) نشر شاهد است .

نرگس آبیار همچنین فیلم های شیار ۱۴۳ (۱۳۹۲) اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیکترند (۱۳۹۱) را در کارنامه دارد . نرگس آبیار کارگردان فیلم پرطرفدار «شیار ۱۴۳» با تهیه کننده این فیلم محمد حسین قاسمی ازدواج کرد.

از جمله افتخارات و جوایز ایشان نیز:

 جایزه ویژه هیات داوران سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر برای شیار ۱۴۳ فیلم برگزیده تماشاگران سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر برای شیار ۱۴۳ دریافت ۷ جایزه در مراسم تجلی اراده ملی جشنواره فجر می باشد.



[ بازدید : 53 ]

[ پنجشنبه 3 بهمن 1398 ] 0:41 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

آیدا کیخایی

آیدا کیخایی متولد آذر ماه ۱۳۵۳ از هنرپیشگان ایرانی اصالتا سیستانی است . وی همسر محمد یعقوبی نویسنده، کارگردان و فرزند هنرمند فقید مهدی کیخایی است .

آیدا کیخایی دانش‌آموختهٔ رشتهٔ تئاتر از دانشکدهٔ هنرهای زیبا دانشگاه تهران است.

 از کارهای هنری وی در نقش های مختلف می توان به :

 ‏"داوری ژاندارک"(داریوش مختاری)تالار مولوی؛ ۱۳۷۴‏ ‏"چهارمین نامه"(مهدی مکاری) تالار مولوی؛ ۱۳۷۴‏ ‏"بر کرانه باد"(مینا ابراهیمزاده) تهران، جشنواره تئاتر فجر؛ ۱۳۷۵‏ ‏"ستارههای کوچک خاموشی"(علیرضا اولیایی)تهران، تالار مولوی؛ ۱۳۷۶‏ ‏"بیکس و کارها"(علیرضا اولیایی)تالار تجربه؛ ۱۳۷۷‏ ‏"زیتون"(شکوفه ماسوری)تالار تجربه؛ ۱۳۷۷‏ ‏"برکرانه باد"(مینا ابراهیمزاده)تالار قشقایی؛ ۱۳۷۷‏ ‏"خیشخانه"(حسین کیانی)سالن شماره ۲؛ ۱۳۷۸‏ ‏"چهره یک باکره مقدس"(حسین کیانی)تهران، تالار مولوی؛ ۱۳۷۸‏ ‏"یک دقیقه سکوت"(محمد یعقوبی)تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛۱۳۸۰‏ ‏"قرمز و دیگران"(محمد یعقوبی)تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛ ۱۳۸۲‏ ‏"گلهای شمعدانی"(محمد یعقوبی)تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۳‏ ‏"تنها راه ممکن"(محمد یعقوبی)تهران، تئاترشهر، تالار سایه؛ ۱۳۸۴‏ ‏"ماه در آب"(محمد یعقوبی)تهران، تئاترشهر، تالار سایه؛ ۱۳۸۵‏ ‏"ماچیسمو"(محمد یعقوبی)تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۷‏ ‏"بیداریخانه نسوان"(حسین کیانی)تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۷‏ ‏"خشکسالی و دروغ"(محمد یعقوبی)تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۸‏ 

و بتزی در تئاتر : ‏"تاجر ونیزی"(تاجبخش فنائیان) ۱۳۷۶‏ ‏"دل سگ"(محمد یعقوبی) ۱۳۸۷‏ ‏"زمستان ۶۶"(محمد یعقوبی) ۱۳۸۵‏ نام برد .

 آیدا کیخایی در تلویریون نیز در سریال های :

‏"سلام زندگی"(مسعود شامحمدی) ۱۳۷۶‏ ‏"سفر آبی"(کاظم بلوچی) ۱۳۷۶‏ ‏"ایستگاه"(منوچهر عسگرینصب) ۱۳۷۷‏ ‏"روزگار جوانی"(اصغر توسلی) ۱۳۷۸‏ ‏"دختران"(اصغر توسلی) ۱۳۸۰‏ ‏"نو عروس"(بیژن میرباقری) ۱۳۸۱‏ ‏"و خداوند عشق را آفرید"(مسعود شامحمدی) ۱۳۸۴‏ ‏"نیمکت"(محمد رحمانیان) ۱۳۸۴‏ ایفای نقش نموده است .

از افتخارات و جوایز این هنرمند می توان به :

 دیپلم افتخار بازی، جشنواره تئاتر فجر(بر کرانه باد) ۱۳۷۵‏ بازیگر دوم، جشنواره دانشجویی(ستارههای کوچک خاموشی) ۱۳۷۶‏ بازیگر اول، جشنواره دانشجویی(زیتون و بیکس و کارها) ۱۳۷۷‏ کارگردانی سوم، جشنواره بینالمللی تئاتر دانشگاهی ایران(خداحافظ) ۱۳۸۷‏ بازیگری اول، جشنواره ایران زمین(خیشخانه)اهواز؛ ۱۳۷۸‏ بازیگری اول، جشنواره دانشجویی(زیتون) ۱۳۷۸‏ بازیگری اول، جشنواره دانشجویی(خیشخانه) ۱۳۷۸‏ اشاره نمود .


[ بازدید : 51 ]

[ پنجشنبه 3 بهمن 1398 ] 0:38 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

پروانه معصومی


پروانه معصومی با نام پیشین سکینه کبودرآهنگی متولد ۱۳۲۳ در تهران است . وی بازیگر سینما و تلویزیون می باشد و تحصیلاتش را در دانشکده زبان‌های خارجی دانشگاه ملی (دانشگاه شهید بهشتی) تمام کرد.

در ۲۲ سالگی برای ادامه تحصیل در رشته ی علوم سیاسی به آلمان رفت و در آنجا با مسعود معصومی عکاس سرشناس ایرانی آشنا شد و ازدواج کرد و از آن زمان به بعد نام خود را به پروانه معصومی تغییر داد.نخستین بار در سال ۱۳۵۰ در فیلم کوتاه «سفر» به عنوان بازیگر بازی کرد.معصومی در سالهای مختلف زندگی حرفه ای اش توانسته با کارگردانانی نظیر ناصر تقوایی، هژیر داریوش، رسول صدرعاملی، ابراهیم وحیدزاده و جلال مقدم همکاری کند. معصومی با این حال در سالهای اخیر تقریبا از جریان اصلی سنیما دور افتاده و آخرین هنرنمایی اش که خودش هم بارها به نیکی از آن یاد می کرده همکاری با فرج ا.. سلحشور در مجموعه «یوسف پیامبر» بوده است .

در روز ۱۲ تیر ۱۳۸۹ در دیدار جمعی از بازیگران و سازندگان سریال‌های تلویزیونی صدا و سیمای ایران با حضرت آیت الله خامنه‌ای، یکی از سخن‌رانان جلسه بود و گفت: «من می دانم فردا اگر مردم من‌را ببینند نوع دیگری مرا نگاه می کنند، برای این که خدمت شما بودم، برای این که من هم نیم ساعت، یک ساعت زیر آن سقفی نفس کشیدم که شما نفس کشیدید.

فیلم های سینمایی که ایشان در آنها ایفای نقش نموده می توان به :

ساکن خانه چوبی یوسف پیامبر (۱۳۸۶) سفر به هیدالو (۱۳۸۴) فیلم شاهزاده ایرانی (۱۳۸۴) وعده دیدار (۱۳۸۲) مسافر ری (۱۳۷۹) تنگنا (۱۳۷۴) ناصرالدین‌شاه آکتور سینما (۱۳۷۰) تماس (۱۳۶۸) سال‌های خاکستری (۱۳۶۷) طوبی (۱۳۶۷) تحفه‌ها (۱۳۶۶) جهیزیه‌ای برای رباب (۱۳۶۶) خارج از محدوده (۱۳۶۶) شکوه زندگی (۱۳۶۶) شناسایی (۱۳۶۶) ترنج (۱۳۶۵) چمدان (۱۳۶۵) ملاقات (۱۳۶۵) ناخدا خورشید (۱۳۶۵) جستجو در شهر (۱۳۶۴) آشیانه مهر (۱۳۶۳) تاتوره (۱۳۶۳) راه دوم (۱۳۶۳) گل‌های داوودی (۱۳۶۳) و کارهای تلویزیونی ایشان : راز پنهان (۱۳۹۱) ملکوت (۱۳۸۹) ماه عسل (۱۳۸۸) یوسف پیامبر (۱۳۸۷) پلیس جوان (۱۳۸۰) امام علی (۱۳۷۶) سوخته‌دلان (۱۳۷۵-۱۳۷۴) نام برد .


[ بازدید : 50 ]

[ پنجشنبه 3 بهمن 1398 ] 0:31 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

‏سرهنگ محمد شب پره‏

زندگینامه:

محمد شب پره، نویسنده و تهیه کننده قدیمی سینما است. وی در فیلم های زیر فعالیت داشته است :

نويسنده  :
۱ -  بابا كرم (۱۳۴۹)
۲ -  بهلول (۱۳۳۶)
۳ -  عروس دجله (۱۳۳۳)

تهيه كننده  :

۱ -  بابا كرم (۱۳۴۹)
۲ -  بهلول (۱۳۳۶)
۳ -  عروس دجله (۱۳۳۳)

[ بازدید : 56 ]

[ پنجشنبه 3 بهمن 1398 ] 0:13 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

نصرت الله محتشم

 

بیوگرافی

نصرت‌الله محتشم (زاده ۱۲۸۹ تهران -درگذشتهٔ ۱۳۵۸ تهران) هنرمند سینما و تئاتر، و دوبلور اهل ایران بود.

وی فعالیت هنری را از سال ۱۳۰۸ با بازی در تئاتر فرهنگ رشت شروع کرد و بعد آن را تئاترهای استودیو درام کرمانشاهی، نکیسا، تهران و فردوسی ادامه داد.

فعالیت سینمایی را از سال ۱۳۱۴ با بازی در فیلم شیرین و فرهاد آغاز کرد. از دهه ۱۳۲۰ به فعالیت در رادیو مشغول شد؛ و از سال ۱۳۳۱ در دوبله نیز به فعالیت پرداخت. وی دو دوره در سال‌های ۱۳۳۱ و ۱۳۴۱ ریاست اداره نمایش کشور را به عهده داشته است.

وی همسر ژاله علو و روح‌انگیز سامی‌نژاد بوده است.


فیلم‌شناسی

کارگردان

۱ - آغا محمدخان قاجار (۱۳۳۳)

۲ - عروس دجله (۱۳۳۳)

۳ - ماجرای زندگی (۱۳۳۳)


بازیگر

۱ - شاهراه زندگی (۱۳۴۷)

۲ - جاده زرین سمرقند (۱۳۴۶)

۳ - فرمان‌خان (۱۳۴۶)

۴ - بن‌بست (۱۳۴۳)

۵ - جدال در مهتاب (۱۳۴۲)

۶ - کلید (۱۳۴۱)

۷ - ور پریده (۱۳۴۱)

۸ - طلسم شکسته (۱۳۳۷)

۹ - آغا محمدخان قاجار (۱۳۳۳)

۱۰ - فردوسی (۱۳۱۳)

[ بازدید : 51 ]

[ چهارشنبه 2 بهمن 1398 ] 23:46 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

ژاله علو

ژاله علو در سال ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد. او فارغ التحصیل دانشسرای مقدماتی تهران در سال ۱۳۲۶ بود و بعد در سال ۱۳۲۸ به هنرستان هنرپیشگی رفت و در سال ۱۳۲۹ از این هنرستان فارغ التحصیل شد. ژاله ی علو همسر سابق مرحوم نصرت الله محتشم – کارگردان و بازیگر- تئاتر بود.او ابتدا به تئاتر روی آورد و در سال ۱۳۲۸ با نمایشنامه ی ماری مادلن در تئاتر فردوسی فعالیت تئاتری خود را آغاز همزمان با ثبت نام اش در هنرستان هنرپیشگی آغاز کرد ، حدود یک سال در تئاتر فردوسی فعالیت کرد و بعد از آن به تئاتر تهران رفت و پس از مدتی دوباره به تئاتر فردوسی بازگشت.

در مدت فعالیت تئاتری اش در بیش از بیست نمایشنامه ایفای نقش کرد.ژاله علو از صدای بسیار خوبی برخوردار بود و در سال ۱۳۳۱ به رادیو رفت و به گوینده گی برنامه های مختلف پرداخت. یک سال بعد ، در سال ۱۳۳۲ فعالیت خود را در زمینه ی دوبله آغاز کرد و در فیلم های زیادی به جای هنربازیگران معروف سینمای جهان حرف زده است.ژاله علو در سال ۱۳۲۷ وارد سینما شد. نخستین فیلمی که در آن بازی کرد فیلم توفان زندگی نام داشت و آخرین فیلم سینمایی اش ، فیلم سلطان ساخته ی مسعود کیمیایی در سال ۱۳۷۵ بود. او در طول فعالیت بازیگری اش در سینما پنجاه فیلم بازی کرد.او از نخستین بازیگران سینمای ایران است.وی از برگزیدگان هشتمین همایش چهره‌های ماندگار در سال ۱۳۸۹ می باشد.


مجموعه های تلویزیونی این هنرمند :

امیرکبیر (۱۳۶۴) گالشهای مادربزرگ (۱۳۶۶) گرگ ها (۱۳۶۷) بخش چهار جراحی (۱۳۶۷) قتل وزیرمختار (۱۳۷۰) بهشت کوچک (۱۳۷۰) روزی روزگاری (۱۳۷۰) آوای فاخته (۱۳۷۳) سرزمین من و نقابداران (۱۳۷۵) زیر چتر خورشید (۱۳۷۵) پیگرد (۱۳۷۵) آی آدم ها (۱۳۷۹) تفنگ سر پر (۱۳۷۹) مسافر ری - سریال (۱۳۸۰) روشن تر از خاموشی (۱۳۸۱) مشق عشق (۱۳۸۲) شیخ بهایی (۱۳۸۳) ساعت شنی (۱۳۸۶) مختارنامه (۱۳۸۹)

 و فیلم های ایفای نقش کرده در آنها : طوفان زندگی (۱۳۲۷) زندانی امیر (۱۳۲۷) واریتۀ بهاری (۱۳۲۸) افسونگر (۱۳۳۱) آغا محمدخان قاجار (۱۳۳۳) ماجرای زندگی (۱۳۳۳) عروس دجله (۱۳۳۳) اتهام (۱۳۳۵) یعقوب لیث صفاری (۱۳۳۶) طلسم شکسته (۱۳۳۷) بیژن و منیژه (۱۳۳۷) بی‌ستاره‌ها (۱۳۳۸) پیمان دوستی (۱۳۳۸) آسمون جل (۱۳۳۸) صفرعلی (۱۳۳۹) پیمان (۱۳۳۹) دندان افعی (۱۳۴۰) بیوه‌های خندان (۱۳۴۰) ور پریده (۱۳۴۱) طلای سفید (۱۳۴۱) کلید (۱۳۴۱) هوکانی (ناتمام-۱۳۴۸) شیرین و فرهاد (۱۳۴۹) لیلی و مجنون (۱۳۴۹) طوقی (۱۳۴۹) پنجره (۱۳۴۹) پل (۱۳۵۰) احساس داغ (۱۳۵۰) داش آکل (۱۳۵۰) لوطی (۱۳۵۰) آدمک (۱۳۵۰) قلندر (۱۳۵۱) اتل متل توتوله (۱۳۵۱) فتنۀ چکمه پوش (۱۳۵۱) ساعت فاجعه (۱۳۵۱) عباسه و جعفر برمکی (۱۳۵۱) آب نبات چوبی (۱۳۵۱) شیرعلی مردان (۱۳۵۱) کیفر (۱۳۵۲) غریب (۱۳۵۲) صدای صحرا (۱۳۵۴) واسطه‌ها (۱۳۵۶) زمان ازدست رفته (۱۳۶۸) پرواز را به خاطر بسپار (۱۳۷۱) جنگ نفت‌کش‌ها (۱۳۷۲) آدم برفی (۱۳۷۳) روز واقعه (۱۳۷۳) پری (۱۳۷۳) طالع سعد (۱۳۷۴) زن امروز (۱۳۷۵) سلطان (۱۳۷۵) مسافر ری (نسخۀ سینمایی) (۱۳۸۰) مهمان مامان (۱۳۸۲).

 همچنین جوایز و افتخارات او عبارت است از :

 تندیس افتخار برای یک عمر فعالیت سینمایی از سوی خانۀ سینما (۱۳۸۲) تقدیرنامه برای یک عمر فعالیت هنری و تاثیر فرهنگی از انجمن بازیگران سینمای ایران لوح تقدیر به عنوان کارگردان برتر از ششمین جشنوارۀ بین المللی برنامه های رادیویی لوح تقدیر و جایزۀ بهترین کارگردانی برای نمایشنامۀ رادیویی "یک اتفاق ساده" در جشنوارۀ بین المللی برنامه های رادیویی (۱۳۸۵) معرفی به عنوان چهرۀ ماندگار (۱۳۸۹).

[ بازدید : 44 ]

[ چهارشنبه 2 بهمن 1398 ] 23:28 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

عروس دجله

عروس دجله

سال تولید : ۱۳۳۳
محصول : ری فیلم
کارگردان : نصرت‌الله محتشم
تهیه‌کننده : سرهنگ محمد شب‌پره، آیرملو
فیلمنامه‌نویس : سرهنگ محمد شب‌پره (اقتباس از نمایشنامه‌ای نوشته خودش)
فیلمبردار : عنایت‌الله فمین، ایرج فره‌وشی، ژرژ لیچنسکی
هنرپیشگان : ژاله، رضا رخشانی ، مورین، منصور متین، اکبر خواجوی، احمد قدکچیان، آذر بختیاری (هایده)، عباس مصدق، امیر شروان، حسین محسنی، مانی و رحیم روشنیان
نوع فیلم : ۳۵ میلی‌متری، سیاه و سفید


جعفر برمکی صدراعظم حکومت ̎هارون الرشید̎ و ̎عباسه̎ خواهر هارون‌الرشید که یکدیگر را دوست دارند، پنهانی با یکدیگر ازدواج می‌کنند. ̎زبیده̎ همسر هارون‌الرشید از این امر اطلاع حاصل کرده و سبب مرگ جعفر برمکی و دو فرزندش می‌شود.

[ بازدید : 108 ]

[ چهارشنبه 2 بهمن 1398 ] 23:26 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

منصور متین

بیوگرافی

منصور متین (زاده ۱۳۰۲ تهران) بازیگر سینمای ایران است.


فعالیت ها

فعالیت در تئاتر از: ۱۳۲۶ در تئاتر فردوسی

فعالیت در رادیو از: ۱۳۳۰

فعالیت در دوبلاژ از: ۱۳۳۳


نمایش‌ها

آغا محمدخان قاجار

بازرس

سه دلاور

کرومون


فیلمشناسی

۱ - قرنطينه (۱۳۶۱)

۲ - تنها و گل‌ها (۱۳۵۲)

۳ - فتنه چکمه‌پوش (۱۳۵۱)

۴ - آتشپاره شهر (۱۳۵۰)

۵ - داش آكل (۱۳۵۰)

۶ - زن یکشنبه (۱۳۵۰)

۷ - شاطر عباس (۱۳۵۰)

۸ - حسن فرفره (۱۳۴۹)

۹ - دزد و پاسبان (۱۳۴۹)

۱۰ - میوه گناه (۱۳۴۹)

۱۱ - نسل شجاعان (۱۳۴۸)

۱۲ - الماس 33 (۱۳۴۶)

۱۳ - چهار خواهر (۱۳۴۶)

۱۴ - روزهای تاریک یک مادر (۱۳۴۶)

۱۵ - عروس تهران (۱۳۴۶)

۱۶ - نسیم عیار (۱۳۴۶)

۱۷ - بهلول (۱۳۳۶)

۱۸ - آغا محمدخان قاجار (۱۳۳۳)

۱۹ - عروس دجله (۱۳۳۳)

[ بازدید : 74 ]

[ چهارشنبه 2 بهمن 1398 ] 23:25 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

شنا در زمستان

فیلم شنا در زمستان

دانلود فیلم شنا در زمستان اثری از محمد کاسبی با لینک مستقیم کیفیت اچ دی

دانلود فیلم شنا در زمستان اثری از محمد کاسبی

دانلود فیلم شنا در زمستان :شنا در زمستان فیلمی به کارگردانی و نویسندگی محمد کاسبی ساختهٔ سال ۱۳۶۸ است. ، در خلاصه داستان آن آمده است که :  علی از معلمان آموزش و پرورش جهت درس دادن به یکی از مدارس محروم کشور منتقل می شود. او با دیدن وضع مالی مردم و جهل و فقر حاکم بر آن ها تلاش میکند به کمک مردم و شاگردانش بیاید و …. ،مجید مجیدی در این فیلم به ایفای نقش پرداخته است

خلاصه داستان فیلم شنا در زمستان

علی از معلمان آموزش و پرورش جهت درس دادن به یکی از مدارس محروم کشور منتقل می شود.

او با دیدن وضع مالی مردم و جهل و فقر حاکم بر آن ها تلاش میکند به کمک مردم و شاگردانش بیاید و 

 

محمد کاسبی کارگردان فیلم سینمایی شنا در زمستان 

محمد کاسبی (زاده ۱۳۳۰ در تهران) بازیگر ایرانی است. محمد کاسبی در اوایل سال ۱۳۵۸ با چندی از دوستان حوزه اندیشه

و هنر اسلامی را پایه‌گذاری کرد که بعدها نام این محل به «حوزه هنری» تغییر نمود،

او همچنین مرکز هنرهای نمایشی وزارت ارشاد را نیز بنیانگذاری کرد.

از اواسط سال ۱۳۶۰ کار دوبله، مدیریت واحدِ نمایش رادیو و مسئولیت مرکز هنرهای نمایشی همه را رها کرد

و تمام وقت و تمرکز خود را معطوف به حوزه هنری و آغاز فیلم سازی برای حوزه کرد، اولین کار در حوزه هنری فیلم توبه نصوح بود.

محمد کاسبی چندین نمایشنامه هم نوشته‌است که از جمله نمایشنامه‌های چاپ شده نمایشنامه «زالو» و «بایگانی» را می‌توان نام برد،

نمایشنامه بایگانی علاوه بر اینکه به کارگردانی او به روی صحنه تئاتر شهر رفت

در پنجمین جشنواره انتخاب بهترین کتاب دفاع مقدس لوح تقدیر این جشنواره را نیز به دست آورد.

او علاوه بر تمامی مسئولیت‌ها چندین فیلمنامه نوشته و کارگردانی کرده‌است مثل فیلم نامه «شنا در زمستان» که از جشنواره معلم لوح تقدیر را دریافت کرده‌است

و هم چنین فیلم «شته‌ها» و «قاصد» و چندین فیلمنامه دیگر هم نوشته‌است

که به تصویب وزارت ارشاد رسیده و این فیلمنامه‌ها در اختیار بنیاد سینمایی فارابی و اداره کل سینمای تجربی وزارت ارشاد قرار گرفته‌است،

نام این فیلم نامه‌ها «راز سهراب» و فیلم نامه «خانه» می‌باشد.

او تعدادی دیگر فیلم نامه نوشته‌است که هرگز آنها را ارائه ننمود. محمد کاسبی در کنار بازیگری در حوزه هنری به فعالیت‌های دیگری نیز مشغول بود

بازیگران فیلم شنا در زمستان

مجید مجیدی یحیی دیوانی مسعود رحمانی داوود قنبری امیر کوت آبادی هاشم مستانی کامبیز رضایی قدیر غیاثوند محسن پناهی جعفر فری زاده

مجید مجیدی بازیگر

مجید مجیدی کارگردان، فیلمنامه‌نویس و بازیگر مطرح ایرانی است. او اولین کارگردان ایرانی است که نامزد دریافت جایزه اسکار شده‌است. فیلم بچه‌های آسمان جزو پنج نامزد نهایی دریافت بهترین فیلم خارجی زبان اسکار ۱۹۹۸ بود. مجیدی همچنین کارگردان فیلم سینمایی محمد رسول‌الله می باشد. وی با چهار سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی جشنواره فیلم فجر در این زمینه رکورددار است.

تصاویر فیلم شنا در زمستان

دانلود فیلم شنا در زمستان اثری از محمد کاسبی با لینک مستقیم کیفیت اچ دی

اطلاعات فیلم ایرانی شنا در زمستان

کیفیت تصویر : 576p

فرمت تصویر : MP4

کارگردان : محمد کاسبی

تهیه کننده:

نویسنده : محمد کاسبی

سال پخش: 1368

ژانر : اجتماعی

مدت زمان نمایش: 90 دقیقه

توضیحات بیشتر : ویکی پدیا

باکس دانلود

دانلود فیلم شنا در زمستان

[ بازدید : 254 ]

[ سه شنبه 1 بهمن 1398 ] 15:48 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

Cinema of Iran

Cinema of Iran

 

Persia movie theater in Shiraz, Iran
No. of screens 438 (2011)
• Per capita 0.6 per 100,000 (2011)
Produced feature films (2017)
Total 200
Number of admissions (2009)
Total 18,354,081
National films 18,332,802 (99.9%)
Gross box office (2011)
Total $27.9 million

Cinema of Iran

The Cinema of Iran (Persian: سینمای ایران), also known as the Cinema of Persia, refers to the cinema and film industries in Iran which produce a variety of commercial films annually. Iranian art films have garnered international fame and now enjoy a global following. Iranian films are usually written and spoken in the Persian language (Farsi). Iranian cinema has had many ups and downs.

Along with China, Iran has been lauded as one of the best exporters of cinema in the 1990s. Some critics now rank Iran as the world’s most important national cinema, artistically, with a significance that invites comparison to Italian neorealism and similar movements in past decades. A range of international film festivals have honored Iranian cinema in the last twenty years. Many film critics from around the world, have praised Iranian cinema as one of the world’s most important artistic cinemas.

 

History
Visual arts in Persia

The earliest examples of visual representations in Iranian history may be traced back to the bas-reliefs in Persepolis (c. 500 B. C.). Bas relief is a method of sculpting which entails carving or etching away the surface of a flat piece of stone or metal. Persepolis was the ritual center of the ancient kingdom of Achaemenids and “the figures at Persepolis remain bound by the rules of grammar and syntax of visual language.”

Iranian visual arts maybe said to have peaked about a thousand years later during the Sassanian reign. A bas-relief from this period in Taq Bostan (western Iran) depicts a complex hunting scene. Similar works from the period have been found to articulate movements and actions in a highly sophisticated manner. It is even possible to see the progenitor of the cinema close-up: a wounded wild pig escaping from the hunting ground, among these works of art.

After the conversion from Zoroastrianism to Islam; Persian art continued its visual practices. Persian miniatures provide great examples of such continued attempts. The deliberate lack of perspective in Persian miniature enabled the artist to have different plots and sub-plots within the same image space. A very popular form of such art was Pardeh Khani. Another type of art in the same category was Naqqali.

Popular dramatic performance arts in Iran, before the advent of cinema, include Marionette, Saye-bazi (shadow plays), Rouhozi (comical acts), and Ta’zieh.

 

Early Persian cinema

Cinema was only five years old when it came to Persia at the beginning of the 20th century. The first Persian filmmaker was Mirza Ebrahim Khan Akkas Bashi, the official photographer of Muzaffar al-Din Shah, the King of Persia from 1896–1907. After a visit to Paris in July 1900, Akkas Bashi obtained a camera and filmed the Shah’s visit to Europe upon the Shah’s orders. He is said to have filmed the Shah’s private and religious ceremonies, but no copies of such films exist today. A few years after Akkas Bashi started photography, Khan Baba Motazedi, another pioneer in Iranian motion picture photography emerged. He shot a considerable amount of newsreel footage during the reign of Qajar to the Pahlavi dynasty. The first public screening took place in Tehran in 1904, presented by Mirza Ebrahim Khan Sahaf Bashi. He arranged the screening in the back of his antique shop. In 1905, Sahaf Bashi opened the first movie theater in Cheragh Gaz Avenue in the national capital. In 1909, with fall of the Mohammad Ali Shah Qajar heir of Mozaffar ad-Din Shah Qajar and the success of the constitutionalists, Russi Khan lost his support. Consequently, his film theatre and photography studios were destroyed by the public. Soon after, other cinema theatres in Tehran closed down. Movie theatres sprang up again in 1912 with the help of Ardeshir Khan an Armenian -Iranian. In 1904, Mirza Ebrahim Khan Sahhafbashi opened the first movie theater in Tehran. The cinematographic camera was introduced to Iran in 1929, as yet another tool of modernization. After Mirza Ebrahim Khan, several others like Russi Khan, Ardeshir Khan, and Ali Vakili tried to establish new movie theaters in Tehran. Until the early 1930s, there were little more than 15 theatres in Tehran and 11 in other provinces. In 1925, Ovanes Ohanian, decided to establish the first film school in Iran. Within five years he managed to run the first session of the school under the name “Parvareshgahe Artistiye Cinema”.

 

1930s and 40s

In 1930 the first Iranian silent film was made by Professor Ovanes Ohanian called Abi and Rabi. In 1933 he made his second film titled Haji Agha. Later that year, Abdolhossein Sepanta made the first Iranian sound film, entitled Lor Girl, which was released in 1933 in two Tehran cinemas, Mayak and Sepah. The story of the film was based on a comparison between the state of security in Iran at the end of the Qajar dynasty and during Reza Shah period. Sepanta would go on to direct movies such as Ferdowsi (the life story of the most celebrated epic poet of Iran), Shirin and Farhad (a classic Iranian love story), and Black Eyes (the story of Nader Shah’s invasion of India). In 1937, he directed Laili and Majnoon, an Eastern love story similar to the English story of Romeo and Juliet.

The present day Iranian film industry owes much of its progress to two industrious personalities, Esmail Koushan and Farrokh Ghaffari. By establishing the first National Iranian Film Society in 1949 at the Iran Bastan Museum and organizing the first Film Week during which English films were exhibited, Ghaffari laid the foundation for alternative and non-commercial films in Iran.

Early Persian directors like Abdolhossein Sepanta and Esmail Koushan took advantage of the richness of Persian literature and ancient Persian mythology. In their work, they emphasized ethics and humanity.

 

Pre-revolutionary cinema1950s-70s

Ezzatollah Entezami in The Cow (1969)

Behrouz Vossoughi & Jamshid Mashayekhi in Qeysar (1969)

The 1960s was a significant decade for Iranian cinema, with 25 commercial films produced annually on average throughout the early ‘60s, increasing to 65 by the end of the decade. The majority of production focused on melodrama and thrillers. From 1937 till 1947 because of the world economic conditions and then the involvement in World War Two, the motion picture industry in Iran did not produce a single film, but the flow of foreign film to Iran did not stop. In 1947, Esmail Koushan, With the help of some of his colleagues, he established Mitra Films (1997), the first real film company in Tehran, Iran. Through their persistence, local feature film production was born and survived. The movie that really boost the economy of Iranian cinema and initiated a new genre was Ganj-e Qarun (Croesus Treasure), made in 1965 by Syamak Yasami. Three years later Davoud Mollapour directed Shohare Ahoo Khanoom (Madam Ahou’s Husband), which revolutionized Iranian Cinema by portraying women’s role in the Iranian society at that time. It also showed actresses (Mehri Vadadian and Adile Eshragh) to be the heroes on big screen for the first time. In 1969, Masoud Kimiai made Kaiser. With Kaiser (Qeysar), Kimiai depicted the ethics and morals of the romanticized poor working class of the Ganj-e-Qarun genre through his main protagonist, the titular Qeysar. But Kimiay‘s film generated another genre in Iranian popular cinema: the tragic action drama.

With the screening of the films Shohare Ahoo Khanoom directed by Davoud Mollapour in 1968, and Kaiser and The Cow, directed by Masoud Kimiai and Darius Mehrjui respectively in 1969, alternative film established their status in the film industry. By 1970 Iranian cinema entered into its mature stage. The College of Dramatic Arts, instituted in 1963, produced its first graduates at the decade’s beginning. Many progressive film co-ops and associations came into existence and there were a few regular film festivals taking place in the country. Attempts to organize a film festival that had begun in 1954 within the framework of the Golrizan Festival, bore fruits in the form of the Sepas Film Festival in 1969. The first Iranian film festival was held in 1970 with Kaiser, The Cow, and Shohare Ahoo Khanoom wining the first, second and third prize for the best pictures respectively. The endeavors of Ali Mortazavi also resulted in the formation of the Tehran International Film Festival in 1973. From 1950 to the mid-1960 the Iranian film industry grew rapidly. Many studios were established as well as others that entered the Cycle of the film industry independently. There were 324 films produced during this period 1950 for 1965. By 1965 there were 72 movie theatres in Tehran and 192 in other Provinces. Ebrahim Golestan in 1965 directed by films of interest Brick and Mirror 1965. Bahram Beyzai is the director of one of the ground-breaking films of the Iranian New wave, 1972 Ragbar (Downpour). Sohrab Shahid-Saless is auteur director who embodied his original style in his 1975 film Still Life. Abbas Kiarostami is now a well-known director of the 1990s who directed one of the last films that screened before the revolution in 1978, Gozaresh (The Report).

 

Post-revolutionary cinema

In the early 1970s, a New Iranian Cinema emerged (cinema motefävet). However, following the Revolution in 1979, a few filmmakers and actors went into exile as Khomeini altered the focus in features. Between 1979 and 1985, about 100 features were released. While Khomeini’s censorship remained, the small number of features produced focused on sexual display and European influence.

In 1982, the annual Fajr Film Festival financed films. The Farabi Cinema Foundation then stepped in to try and reassemble the disorganized cinema. The following year, the government began to provide financial aid. This change in regime encouraged a whole new generation of filmmakers, which included female directors as well. With this, the focus shifted to children overcoming obstacles: true stories, lyrical, mystical drama, real-life problems, documentary footage, etc.

Post-revolutionary Iranian cinema has been celebrated in many international forums and festivals for its distinct style, themes, authors, idea of nationhood, and cultural references. Starting With Viva… by Khosrow Sinai and followed by many excellent Iranian directors who emerged in the last few decades, such as Abbas Kiarostami and Jafar Panahi. Kiarostami, who some critics regard as one of the few great directors in the history of cinema, planted Iran firmly on the map of world cinema when he won the Palme d’Or at the Cannes Film Festival for Taste of Cherry in 1997.

The continuous presence of Iranian films in prestigious international festivals such as the Cannes Film Festival, the Venice Film Festival, and the Berlin Film Festival attracted world attention to Iranian masterpieces .. In 2006, six Iranian films, of six different styles, represented Iranian cinema at the Berlin Film Festival. Critics considered this a remarkable event in the history of Iranian cinema.

An important step was taken in 1998 when the Iranian government began to fund ethnic cinema. Since then Iranian Kurdistan has seen the rise of numerous filmmakers. In particular, the film industry got momentum in Iranian Kurdistan and the region has seen the emergence of filmmakers such as Bahman Ghobadi, actually the entire Ghobadi family, Ali-Reza Rezai, Khosret Ressoul and many other younger filmmakers.

There is also movie-documentary production, often critical of the society in the name of the Islamic revolution ideal, like the films directed by Mohammedreza Eslamloo.

By the year 2001 the number of features produced in Iran rose to 87 (from 28, which is the number of films that were produced in 1980, after the fall of the Shah). The most popular genres were melodramas and historical pageants which seldom went to festivals. In 1997, the newly elected president, Mohammed Khatemi, would eventually come to play a role in helping filmmakers achieve a certain degree of artistic freedom.
Contemporary Iranian cinema

Today, the Iranian box office is dominated by commercial Iranian films. Western films are occasionally shown in movie theaters. and contemporary Hollywood productions are shown on state television. Iranian art films are often not screened officially, and are viewable via unlicensed DVDs which are available. Some of these acclaimed films were screened in Iran and had box office success. Examples include Rassul Sadr Ameli’s “I’m Taraneh, 15”, Rakhshan Bani-Etemad’s “Under the skin of the City”, Bahman Ghobadi’s “Marooned in Iraq” and Manijeh Hekmat’s “Women’s Prison”.

 

Commercial cinema in Iran

The internationally award-winning cinema of Iran is quite different from the domestically oriented films. The latter caters to an entirely different audience, which is largely under the age of 25. This commercial Iranian cinema genre is largely unknown in the West, as the films are targeted at local audiences. There are Three categories of this type of film:

 

Mohammad Ali Fardin

 

Films before the revolution.

Lor Girl, A Party in Hell, Qeysar, Dar Emtedade Shab, Amir Arsalan, and Ganj-e Qarun.

Films about the victory of the Iranian Revolution of 1979 and the ensuing Iran–Iraq war and Action filled with strong religious and national motifs.

Eagles, Barzakhiha, The Viper, Dadshah, Boycott, Duel, Taraj, Ekhrajiha, The Glass Agency, Kani Manga, Ofogh, Bashu, the Little Stranger, Leily Ba Man Ast, M as in Mother and The Night Bus.

Formulaic films starring popular actors. With 130 Iranian films looking for a screening each year, cinema managers tend to prefer crowd-pleasing comedies, romantic melodramas, and family comedies over the other genres. The Lizard, The Blue-Veiled, Ghermez, Leila, Outsiders, Char Changooli, Kolah Ghermezi and Pesar Khaleh, Kolah Ghermezi and Bache Naneh, Actor, Ejareh-Nesheenha, Shokaran, Dayere Zangi, Aquarium, Cease Fire, No Men Allowed, The Changed Man, Charlatan, The Kingdom of Solomon, Guidance Patrol, Killing Mad Dogs, A Separation and Hush! Girls Don’t Scream were among the post-revolutionary films that gained the highest box office records.

For many years, the most visible face of Iranian commercial cinema was Mohammad Ali Fardin, who starred in a number of popular successful films. In the more conservative social climate of Iran after the Iranian Revolution of 1979, however, he came to be considered an embarrassment to Iranian national identity and his films — which depicted romance, alcohol, vulgarity, objectification of women, scantily-dressed men and women, nightclubs, and a vulgar lifestyle now condemned by the Islamic government — were banned. Although this would effectively prevent Fardin from making films for the remainder of his life, the ban did little to diminish his broad popularity with Iranian moviegoers: His funeral in Tehran was attended by 20,000 mourners. Before Fardin, one could argue, Iran simply did not have a commercial cinema.

During the war years, crime thrillers such as Senator, The Eagles, Boycott, The Tenants, and Kani Manga occupied the first position on the sales charts.

Officially, the Iranian government disdains American cinema: in 2007 President Ahmadinejad’s media adviser told the Fars news agency, “We believe that the American cinema system is devoid of all culture and art and is only used as a device.” However, numerous Western commercial films such as Jaws, The Illusionist, Passion of the Christ, House of Sand and Fog, Sky Captain and the World of Tomorrow, Sherlock Holmes, Alpha and Omega, Scarface, Casino Royale, The Mechanic, and The Aviator have been screened in Iranian cinemas and Iranian film festivals since the revolution. Despite great pride in the country’s more than 100-year film history, Western cinema is enormously popular among Iran’s young people, and practically every recent Hollywood film is available on CD, DVD, or video. State television has also broadcast more Western movies—partly because millions of Iranians have been switching to the use of banned satellite television equipment.

 

Iranian New Wave films
Main article: Iranian New Wave

Nasser Taghvaee

Bahram Bayzai, voted the best Persian filmmaker of all time in 2002

Iranian New Wave refers to a new movement in Iranian cinema. According to film critic Eric Henderson, the acclaimed documentary The House Is Black (خانه سیاه است) directed by Forough Farrokhzad (famous Iranian poet and director) paved the way for the Iranian New Wave. The movement started in 1964 with Hajir Darioush’s second film Serpent’s Skin, which was based on D.H. Lawrence’s Lady Chatterley’s Lover featuring Fakhri Khorvash and Jamshid Mashayekhi. Darioush’s two important early social documentaries But Problems Arose in 1965, dealing with the cultural alienation of the Iranian youth, and Face 75, a critical look at the westernization of the rural culture, which was a prizewinner at the 1965 Berlin Film Festival, were also contributing significantly to the establishment of the New Wave.

In 1968, after the release of Shohare Ahoo Khanoom directed by Davoud Mollapour, and the 1969 release of The Cow directed by Darius Mehrjui followed by Masoud Kimiai’s Qeysar, and Nasser Taqvai’s Calm in Front of Others, the New Wave became well established as a prominent cultural, dynamic and intellectual trend. The Iranian viewer became discriminating, encouraging the new trend to prosper and develop. In the 1960s, there were ‘New Wave’ movements in the cinema of numerous countries. The pioneers of the Iranian New Wave were directors like Forough Farrokhzad, Sohrab Shahid Saless, Bahram Beizai, and Parviz Kimiavi. They made innovative art films with highly political and philosophical tones and poetic language. Subsequent films of this type have become known as the New Iranian cinema to distinguish them from their earlier roots. The most notable figures of the Iranian New Wave are Abbas Kiarostami, Jafar Panahi, Majid Majidi, Bahram Beizai, Darius Mehrjui, Mohsen Makhmalbaf, Khosrow Sinai, Sohrab Shahid-Saless, Parviz Kimiavi, Samira Makhmalbaf, Amir Naderi, and Abolfazl Jalili.

The factors leading to the rise of the New Wave in Iran were, in part, due to the intellectual and political movements of the time. A romantic climate was developing after the 19 August 1953 coup in the sphere of arts. Alongside this, a socially committed literature took shape in the 1950s and reached a peak in the 1960s, which may consider as the golden era of contemporary Persian literature.

Features of New Wave Iranian film, in particular the works of legendary Abbas Kiarostami, can be classified as postmodern.

Iranian New Wave films shared some characteristics with the European art films of the period, in particular Italian Neorealism. However, in her article ‘Real Fictions’, Rose Issa argues that Iranian films have a distinctively Iranian cinematic language

“that champions the poetry in everyday life and the ordinary person by blurring the boundaries between fiction and reality, feature film with documentary.” She also argues that this unique approach has inspired European cinema directors to emulate this style, citing Michael Winterbottom’s award winning In This World (2002) as an homage to contemporary Iranian cinema. Issa claims that “This new, humanistic aesthetic language, determined by the film-makers’ individual and national identity, rather than the forces of globalism, has a strong creative dialogue not only on home ground but with audiences around the world.”

In his book Close Up: Iranian Cinema, Past, Present, Future (2001) Hamid Dabashi describes modern Iranian cinema and the phenomenon of [Iranian] national cinema as a form of cultural modernity. According to Dabashi, “the visual possibility of seeing the historical person (as opposed to the eternal Qur’anic man) on screen is arguably the single most important event allowing Iranians access to modernity.”

While Beyzai and Taghvai represent the first generation and Karim-Masihi and Kiarostami represent the second generation of New wave filmmakers, the third generation is represented by Rafi Pitts, Bahman Ghobadi, Maziar Miri, Asghar Farhadi, Mani Haghighi, and Babak Payami, along with newly emerged filmmakers such as Saman Salur and Abdolreza Kahani.

 

Iranian popular art films

Parallel to the Iranian New Wave, with its neorealist and minimalist art cinema, there exists a so-called “popular art cinema” in Iran. Filmmakers who belong to this circle make films with a broader range of audience than the narrow spectrum of highly educated people who admire the New Wave, but believe that their movies are also artistically sound. Filmmakers such as Nasser Taghvaee and Ali Hatami are the best examples of this cinematic movement (some of these filmmakers also make new wave films e.g. Mum’s Guest by Darius Mehrjui). The Demon and the Bald Hassan, Adam and Eve, The Fisherman’s Story, City of Oranges, and Talisman are some of Hatami’s works.

 

Iranian women’s cinema

Following the rise of the Iranian New Wave, there are now record numbers of film school graduates in Iran and each year more than 20 new directors make their debut films, many of them women. In the last two decades, there have been a higher percentage of women directors in Iran than in most countries in the West. Samira Makhmalbaf directed her first film, The Apple, when she was only 17 years old and won the Cannes Jury Prize in 2000 for her following film The Blackboard.

The success and hard work of the pioneering Rakhshan Bani-Etemad is an example that many women directors in Iran were following much before Samira Makhmalbaf made the headlines And the current Tahmineh Milani, Niki Karimi. Internationally recognized figures in Iranian women’s cinema are:

Marjane Satrapi in 2008 Nominated Oscar Best Animated Feature Film of the Year Award. In 2006, became a member of the Cannes Film festival Jury. She is an Iranian contemporary graphic novelist, illustrator and author of the best selling “Persepolis”. In 2007 she won the Cannes jury prize and won Best first Film César Award 2008 in and Audience Award Rotterdam International Film Festival 2008.
Samira Makhmalbaf in 1998 won Sutherland Trophy BFI London Film Festival and International Critics prize Locarno Film Festival 1998, that Federico Fellini Medal UNESCO Paris 2000 and The Special Jury Prize in San Sebastián International Film Festival 2008, Prize of the Ecumenical Jury 2003, Giffoni Film Festival 2000 and 2000 Cannes Film Festival.
Tahmineh Milani in 2001 won Best Artistic Contribution Cairo International Film Festival and three awards Best film, Best director, Best screenplay in Asia Pacific Film Festival 2006 and Best film award in Los Angeles Film Festival for The Unwanted Woman Movie 2005.

Rakhshan Bani Etemad

Rakhshan Bani-Etemad in 1995 a winner Bronze Leopard Award for her film The Blue-Veiled at the Locarno Film Festival and winner Prince Claus Awards in 1998. Her 2001 film Under the Skin of the City was entered into the 23rd Moscow International Film Festival where it won the Special Golden St.George. The following year she was a member of the jury at the 24th Moscow International Film Festival, He the two major awards Netpac Award Karlovy Vary International Film Festival and Holden Award for the Best Script – Special Mention, Audience Award, CinemAvvenire Award Torino Film Festival. He was an extraordinary year Her upcoming film Tales has been selected to compete for the Golden Lion at the 71st Venice International Film Festival 2014.
Manijeh Hekmat in 2003 for film Zendane zanan won Amnesty International DOEN Award Rotterdam International Film Festival and other he awards Ecumenical Jury Award Fribourg International Film Festival 2002. Hekmat in 2002 year it was nominated Gold hugo Chicago International Film Festival.
Pouran Derakhshandeh in 2013 winner Best film award in London Iranian Film Festival and Crystal Simorgh Audience award Best film Farj Festival. in 1986 received Special Jury Award Giffoni Film Festival.
Niki Karimi in 2006 Script won the International Film Festival Rotterdam Hubert Bals Fund and three awards at Vesoul International Film Festival of Asian Cinema.
Marzieh Meshkini in 2000 won many awards, Silver Hugo Chicago International Film Festival and received FIPRESCI Prize Films from the South at Continuation winner New Currents Award Busan International Film Festival also won Best director Award in Thessaloniki Film Festival. Her following the success of their in Venice Film Festival received Open Prize also UNESCO Award and also Nominated Golden Lion.
Hana Makhmalbaf in 2008 won two great Award Crystal Bear and Peace Film Award Berlin International Film Festival for film Buddha Collapsed Out of Shame. in 2003 Makhmalbaf It was winner Lina Mangiacapre Award Special Mention Venice Film Festival and Won two Special Jury Prize San Sebastián International Film Festival, Tokyo Filmex. Paolo Ungari UNICEF Prize Rome Film Festival is other big her award.
Massy Tadjedin in 2010 won Golden Marc’Aurelio Award Rome Film Festival.

[ يکشنبه 24 آذر 1398 ] 2:57 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

HISTORY OF IRANIAN FEATURE FILM

[ يکشنبه 24 آذر 1398 ] 2:48 ] [ masoumi5631 ]

[ ]

تابلو دکوراتیو توسعه فردی نسلینو وبینو طراح سایت قم آسال تهویه (شرکت تهویه مطبوع در قم) بیگ بلاگ دانلود فیلم هندی کاهش حجم عکس ساخت وبلاگ ساخت ایمیل سازمانی قاب عکس لباس خواب پلکسی رنگی giraffeplanner برسادیس
دانلود فیلم امیر نظری آکادمی هلپ کده مجله اینترنتی رهاکو هنگ درام جارو استخری وی موبایل ال تی پارت summer mocktails خرید ملک در دبی Why is Persian food good
بستن تبلیغات [x]